[Fic นักแสดง Sotus] Symbolic the series/Diet symbolic(Special)

[Fic นักแสดง Sotus] Symbol the series

Pairing : สิงโต x คริส , พีรญา

Rate : NC-17, Drama

Story : blood_hana

*เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงการสมมุติขึ้น ไม่ใช่เรื่องจริง โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

*ภาคต่อจาก non symbolic 

++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Diet Symbolic

 

รายการสารคดีสัตว์โลกน่ารักเป็นหนึ่งในรายการโปรดที่ สิงโต ปราชญา ชื่นชอบ การได้ทิวทิศน์อันกว้างใหญ่กับสัตว์โลกในระยะประชิดทุกท่วงท่าอริยาบถเป็นสิ่งที่ชวนรื่นรมย์ต่อใจคนรักสัตว์ทุกชนิด โดยเฉพาะเทคนิคการใช้กล้องที่มากความคมชัดระดับสูงเป็นพิเศษเพื่อเข้าไปเก็บภาพต่างๆ ล้วนสามารถเป็นบทเรียนนอกตำราสำหรับคนงานอดิเรกถ่ายรูปเช่นเขา  และตอนนี้รายการบินลัดฟ้าไปยังทุ่งหญ้าสะวันนา ตามติดพฤติกรรมสิงโตตัวผู้แผงคอฟูฟ่องน่าเกรงขามบิดขี้เกียจจากการนอนอึด เยื่องย่างเข้าหาสิงโตตัวเมียที่กำลังเลียลำความสะอาดลูกน้อยในอ้อมแขน

 

นัยน์ตาคู่คมละจากจอทีวีไปยัง..ชายผิวขาวผ่องสวมเสื้อยืดสีแดงกับกางเกงบอลสีดำอวดผิวขาวผ่องเนียนลื่นใช้เครื่องดูดฝุ่นดูดฝุ่นบนพื้นไปมาในห้องรับแขก

 

 

สิงโตตัวผู้ตื่นเต็มตา มองตัวเมียด้วยแรงปรารถนา ครั้นเมื่อลูกสิงโตวิ่งออกไปไกล..  

 

 

 

หมับ!!

 

 

 

“เฮ้ย!!”

 

 

 

..จึงตะปบตัวเมียเข้าให้..

 

 

 

“พี่สิง คริสทำงานบ้านอยู่ ปล่อย!!” คริสดิ้นพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากอ้อมแขนที่เข้ามาสวมกอดด้านหลัง สิงโตหยักยิ้มมุมปากพร้อมกดจูบที่ซอกคอเบาๆ และขบเม้มเรียกเสียงครางสั่นของชายผิวขาว

“ชั่งหัวงานบ้านไป พี่อยากทำการบ้าน” บทจะเอาแต่ใจก็เอาแต่ใจขึ้นมา ไม่สนเสียงห้ามปรามโหวกเหวกโวยวายแต่อย่างใด สิงโตไม่คิดรีรอให้ชักช้าประหนึ่งวัดกับสิงโตตัวผู้ในสารคดีที่ไล่ตะบี้ตะบันขึ้นคร่อมตัวเมียที่ดื้อดึงอยู่

 

 

เอาเถอะ อีกเดี๋ยวก็ต้องยอม

 

 

วงแขนแกร่งสอดเข้าข้อพับขา ฉวยโอกาสช้อนอุ้มคริสขึ้น

 

 

กร๊อบ!!!!

 

 

“!#^&!!$$!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

.

.

.

 

 

“หมอดูแผ่นเอ็กซ์เรย์แล้ว กระดูกไม่มีปัญหาอะไร อาการเส้นยึดจากการยกของหนักมากเกินไป เดี๋ยวหมอจ่ายยาให้ไป ทาน 3 เวลาหลังอาหารนะครับคุณปราชญา” หมอวัยกลางคนละสายตาจากแผ่นฟิลม์บนจอ อธิบายให้คนไข้หนุ่มสวมแว่นกันแดดปกปิดตัวตนนั่งหลังคร่อมร้องโอดครวญโดยมีแฟนหนุ่มผิวขาวผ่องจับประคองอยู่ข้างๆ ฟัง คริสผงกหัวยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะพยุงร่างสิงโตให้ลุกขึ้นออกไปจากห้องตรวจ

รถแลมโบกินี่ออกจากโรงพยาบาลวิ่งกลับมาจอดสนิทในโรงจอดรถของบ้านภายใต้การขับของคริสแทนที่ปกติจะเป็นสิงโต ซึ่งสภาพในตอนนี้ไม่น่ามีแรงพอจะลุกเดินเหินไปไหนร่วมอาทิตย์ อดีตดาราพยุงร่างดาราชื่อดังที่เอาแต่ร้อง ‘ช้าหน่อย’ ‘โอ๊ย..เจ็บ’  วนซ้ำไปมาอยู่อย่างนั้นจนไปถึงโซฟาห้องรับแขก

 

“เป็นไง สมน้ำหน้า แก่แล้วเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง บอกว่าอย่าก็ไม่ฟัง ทีนี้เป็นไง ดีนะแค่หลังยอก ถ้ากระดูกหักจะทำไง เล่นอะไรคิดบ้างดิ” คริสบ่นยาวตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลจนมาถึงบ้าน บ่นตลอดทางจนสิงโตชักไม่แน่ใจว่าคนๆนี้คิดจะยกระดับเป็นแม่แทนแม่แท้ๆที่จากไปสวรรค์หลายสิบกว่าปีมาแล้วหรือไรกัน คนโดนบ่นได้แต่ทำหน้างอพลางลูบหลังที่ปวดร้าวไปหมดพลางบ่นงึมงัม

“ก็ทุกทีอุ้มได้นี่..” นัยน์ตาคู่คมเหลือบมองคนที่นั่งหน้าหงิกบ่นเป็นแม่ข้างตัว ถึงอย่างนั้นในสายตาของคริสเปี่ยมไปด้วยแววตาห่วงเป็นใยเห็นได้ชัด

“หรือว่า..”

“อ..อะไร..” แต่แล้วคนเจ็บกลับทำหน้าจริงจัง ไม่พอยังเขยิบเข้ามาใกล้โดยไม่ได้ดูสังขารซักนิด คริสมุ่นคิ้วฉงนสนเท่ห์ หรี่ตามองคนรักอย่างหวาดระแวง จากประสบการณ์แผนซ้อมบทหลอกกินตับยังฝังอยู่ในหัวอยู่ไม่หาย “จะเล่นอะไร หยุดเลย! คริสถีบจริงด้ว-“

 

 

หมับ!

 

 

ฝ่ามือแกร่งกลับวางลงบนหน้าท้อง คริสที่ตั้งหมัดรอว่าหากคิดเล่นพิเรนทร์อีก สาบานได้ว่าจะต่อยหน้าแหกแน่ ตาเรียวก้มท้องตนสลับหน้าคมคายที่เอาแต่จ้องท้องเขา..และดึง..

 

“คริส..อ้วนขึ้นรึเปล่า..” หน้าท้องที่ควรแบนราบกลายเป็นพุงนิ่ม ยืดย้วยเป็นห่วงยาง..

 

 

ตึกๆๆๆๆๆๆ

 

คริสเด้งตัววิ่งไปยังตาชั่งหน้าห้องน้ำที่แทบไม่เคยใช้งาน เว้นสิงโตที่จำต้องคุมน้ำหนักตลอดเวลาให้เหมาะสมกับบทบาทการแสดงที่ได้รับ ดวงหน้าขาวผ่องมองตาช่างดิจิตอลพลางกลืนน้ำลายลงคอ ลุ้นระทึกในทุกวินาทีที่ยกเท้าขึ้นและค่อยๆวางเหยียบลงบนตาชั่ง

 

 

“!!!$$#%%%%!%!%!&!!!!!!!!!!”

 

 

.

.

.

 

 

“ฮ่าๆๆๆๆ สรุปว่า..มึงอ้วน..ไอ้สิงก็เลยหลังยอก”

“ไอ้พี่อ๊อฟ!! ไหนบอกว่าเล่าแล้วจะไม่หัวเราะไง!!!!”

 

คริสแยกเขี้ยวใส่รุ่นพี่ดารานักแสดงที่แจ้งเกิดบทบาทใน ซีรีย์ Sotus เช่นกันและเป็นพี่ชายที่สนิทที่สุดไม่แพ้สิงโต แทนที่โวยไปอ๊อฟจะหยุดกลับหัวเราะดังกว่าเก่า จนน่าปาดัมเบลในมือแสกหน้าให้ฟันร่วง

 

“ฮ่าๆ ท..โทษที..กูไม่คิดว่าจะเพราะแบบนี้อ่ะ โอเคๆ ไม่หัวเราะแล้ว เพราะแบบนี้มึงก็เลยชวนกูมาฟิตเนสว่างั้น”

“เออ!!”  คริสกระแทกเสียงใส่ ตวัดตามองค้อนดาราผิวขาวหน้าตี๋ที่นั่งหัวเราะตัวงอบนเครื่องเล่นโฮมยิม เขายู่ปากหงุดหงิดวางดัมเบลลงคืนแท่นวางแล้วหันไปขึ้นลู่วิ่งต่อ

“แล้วทำไมมึงไม่จ้างเทรนเนอร์วะ ออกกำลังกายสั่วๆระวังกล้ามเนื้อไม่บาลานซ์นะเว้ย” พี่อ๊อฟคนคูลที่เหล่าแฟนคลับเรียกขานกัน ถ้าน่ารักหน่อยก็เป็นป่าปี๊ที่คู่จิ้นอย่างกันตั้งฉายาให้ กล่าวแนะนำคนที่..อ้วนขึ้นมาก จากภาพจำสุดท้ายคือในงานแต่งริมทะเล ตอนนั้นคริสผอมจนน่าใจหาย ส่วนปัจจุบันนี้กลับเจ้าเนื้อหุ่นอวบอั๋นเหมือนก้อนขาวนุ่มนิ่มที่เป็นหุ่นยนต์ในการ์ตูนดิสนีย์

 

 

สิงโตแม่งเลี้ยงดีจริง ขุนได้ขุนดีสุดๆไปเลย

 

 

 

“ไม่เอา มันเปลืองอ่ะพี่”

“อะไรวะ มึงกลายเป็นคนขี้งกแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” ดาราผิวขาวหน้าตี๋เลิกคิ้วประหลาดใจ

“ก็ตั้งแต่ออกจากวงการอ่ะพี่อ๊อฟ คริสเจอเรื่องเดือนชนเดือนบ่อยจนรู้ตัวอีกทีก็ไม่กล้าใช้เงินเปลืองแล้ว” จากเรื่องราวที่ประสบพบเจอมาตลอดหลายปีที่ผ่าน สอนให้คริสรู้ว่าเงินทองไม่ใช่ของหาง่าย แต่ก่อนสมัยเป็นดาราคริสหาเงินได้แต่ภาระไม่มากมาย ใช้ชีวิตสุดขั้วไปอย่างสบายอารมณ์ กว่าจะปรับตัวได้กับเงินเดือนที่ลดลงจากค่าตัวมากกว่าครึ่งเสียด้วยซ้ำก็แทบแย่ อ๊อฟพยักหน้ารับฟังมองคนที่รั้นไม่ยอมใช้เงินเปลืองหันกลับไปวิ่งต่อ

“แล้วทำไมมึงไม่ออกกำลังกายในบ้าน ประหยัดกว่าอีก”

“ไม่ เด็ด ขาด!!”  หน้าขาวผ่องแก้มย้วยแดงก่ำ เดาะลิ้นหงุดหงิดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาประกาศก้องว่าจะลดน้ำหนัก

 

 

.

.

.

 

 

“คริสจะลดน้ำหนัก”

หลังสิงโตหายปวดหลังดีจนสามารถออกไปทำงานได้ คนหนุ่มผิวสองสีพยักหน้าหงึกหงักรับฟัง ก่อนหยิบ..เอาไก่ทอด KFC เซทใหญ่ที่ตั้งกองบนโต๊ะมากิน

 

กินไม่ว่าแต่เงยหน้ามายิ้มเยาะใส่อีกกก!!

 

“โอ้โห ไก่อร่อยมากกกเลยคริส” สิงโตหยิบเอาน่องไก่ทอดกรอบหอมกรุ่นกัดและเคี้ยวเสียงดังกรุบกรับๆไปมาในปาก คริสกัดฟันแน่นมองไก่ในกระบะ KFC ชุดใหญ่ไฟกะพริบตามโปรโมชั่นที่เจ้าตัว ‘เจตนา’ สั่งมากินเพื่อ ‘ยั่ว’ ให้เขาตบะแตก!!

“ไอ้พี่สิง!!” ปากสีชมพูอ้าปากเตรียมว้ากโวยวายใส่ จังหวะนั้นสิงโตโยนไก่ป๊อบเข้าปากพอดิบพอดี..

 

กรุบกรับๆๆๆๆ

 

รู้ตัวอีกทีคริสก็พ่ายแพ้กับ KFC เลิกซิทอัพเสียแล้ว..

 

 

นี่ไม่ใช่เหตุการณ์เดียวที่เกิดขึ้น ทุกครั้งที่คริสตั้งใจว่าจะลดน้ำหนัก สิงโตจะสรรหาของกินที่เพิ่มน้ำหนักมายั่วเขาตลอดเวลา ตัวอย่างเช่น เมื่อวันพุธของสัปดาห์ที่แล้ว คริสตั้งใจว่าวันนี้จะต้องไม่กินอาหารเกินปริมาณที่กำหนดเอาไว้ หลังเต้นแอโรบิกเสร็จกำลังจะเข้าครัวไปเฉาะฝรั่งกินเป็นมื้อเย็นนั้น..

 

“คริส ไปกินชาบูแถวทองหล่อกัน”

“ไม่!!!”

“โปรมา 2 ลด 50%”

“โอเคพี่!!!”

 

 

บ้าบอ!!!  มันรู้ว่ากูแพ้โปรโมชั่นนนนนนน

ไอ้พี่สิงโตมันร้าย ไอ้คนขี้แกล้ง!!!

 

 

.

.

.

 

 

นอกจากน้ำหนักไม่ลด 1 อาทิตย์ น้ำหนักพุ่งมา 5 กิโลด้วย คนขี้แกล้งก็ยังเป็นคนขี้แกล้งไม่เปลี่ยน พอเห็นช่องก็ซัดเอาๆไม่เห็นใจคนอยากผอมเลยซักนิด คิดแล้วโมโหหน้าแดง โมโหจนไม่ทันระวังเผลอเร่งฝีเท้าวิ่งผิดจังหวะไม่ประสานกับลู่วิ่ง

 

“เหวอ!!”

“ไอ้คริสระวัง!!”

 

คริสหลับตาปี๋แน่นก่อนจะลืมตาอย่างเชื่องช้าด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อพบว่าตัวเองไม่ลื่นล้มกระแทกพื้น กลับมีลำแขนกำยำเป็นกล้ามมัดแน่นตึงประคองรับเอาไว้ เขาเงยหน้าขึ้นสบตาเข้ากับคนหนุ่มผมสกีนเฮดผิวสีแทนสวยคลี่ยิ้มหวานเห็นฟันขาวสวมเสื้อกล้ามรัดรูปสีเข้มกับกางเกงวอร์มสีเทา

 

“อย่าใจลอยสิครับ ถึงเป็นลู่วิ่งก็เกิดอุบัติเหตุได้”

“ข..ขอบคุณครับ..” เขารีบหยัดกายมายืนเต็มขา มือเกาหัวแกรกๆผงกหัวขอบคุณคนที่มาช่วยไม่ให้ล้มหน้าแหก

“ไม่เป็นไรครับ ฟิตเนสผมคำนึงถึงสุขภาพเป็นสำคัญ ความปลอดภัยของลูกค้าก็สำคัญไม่แพ้กัน” พูดทั้งเสียงทุ้มนุ่มชวนละมุนใจพร้อมยิงฟันยิ้มอวดฟันขาวสะอาดระยิบระยับเป็นกันเอง คริสเหลือบตามองคนตรงหน้าสลับรูปถ่ายแปะผนัง โฆษณาฟิตเนสเป็นบุคคลเดียวกันทำให้รู้ว่าเป็นเจ้าของฟิตเนสแห่งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

“คุณกิตคะ เซ็นเอกสารตรงนี้ด้วยค่ะ” ชายหนุ่มรับเอกสารจากหญิงสาวที่ท่าทางน่าจะเป็นเลขามาเซ็นอย่างรวดเร็วและยัดคืนใส่มือเธอ ตาไม่แม้แต่จะมองเลขา กลับมาจดจ้องลูกค้าตัวขาวอวบตรงหน้าด้วยแววตาระยิบระยับชอบกลจากมุมมองของอ๊อฟ

 

 

 

เฮ้ยๆ ยังไงวะเนี่ย..

 

 

 

“น้องคริสใช่ไหมครับ ผมเป็นแฟนบอยของคุณ ทุกวันนี้ยังฟังเพลงประตู อากาศ และวันดีดี อยู่นะครับ” ใครจะไปคิดว่าผ่านมา 7 ปี จะเจอยูยู่เวอร์ชั่นผู้ชาย ณ ที่แห่งนี้ คริสอมยิ้มเขินประหม่าจับมือตอบอีกฝ่ายที่เขย่าไปมาๆทักทาย

“แหะๆ ขอบคุณนะครับ ไม่คิดว่าจะมีคนจำเพลงนี้ได้อีก”

“ผมจำเรื่องของน้องคริสได้หมดอยู่แล้ว ผมเป็นแฟนคลับคุณนะครับ”

 

 

 

สงสัยคิดมากไป แฟนคลับนี่เอง

 

 

 

อ๊อฟมองคนทั้งสองสลับไปมาระหว่างนั่งเล่นยกเวทไปมา ทิ้งข้อสงสัยดังกล่าวออกไปจากหัว ดูท่าจะคิดมากไป ไม่ไหวเลย

 

“น้องคริสไม่ซื้อคอร์สล่ะครับ แบบนี้เสี่ยงต่อกล้ามเนื้อผิดรูปร่างนะครับ”

“โอ๊ย ราคามันแพงอ่ะครับ เอ่อ ผม..ขอโทษนะครับที่วิจารณ์เรื่องราคา” คริสผงกหัวขอโทษขอโพยหลังรู้สึกตัวว่าพลั้งปากไปวิจารณ์ว่าฟิตเนสที่แห่งนี้ตั้งราคาคอร์สแพงเกินอะไรเถือกนั้น ทว่า..คุณกิตเจ้าของร้านกลับไม่ว่าอะไร ยังยิ้มหวานละมุนเหมือนเดิม

“เอาอย่างนี้ไหมครับ ผมจะลดราคาให้ครึ่งหนึ่ง”

“ครึ่งนึง!!!! เอ่อ..ทำไมลดให้อ่ะ..” คริสตาโตเท่าไข่ห่านหลังได้ยินยอดเงินที่ลดไปครึ่ง คำนวณเสร็จสรรพในหัว ติดที่เหตุใดหนอเจ้าของร้านถึงเล่นลดแลกแจกแถมยิ่งกว่าโปรโมชั่น

“ไม่ต้องตกใจครับ แลกกับน้องคริสมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับร้านผม” พูดจบก็ยิ้มยิงฟันอีกทีโดยไม่ลืมทิ้งท้ายประโยคก่อนแยกไปดูลูกค้าท่านอื่นๆ “จะเป็นเกียรติมากครับถ้ายูยู่อย่างผมได้คนน่ารักมาเป็นพรีเซนเตอร์ ลองพิจารณาดูนะครับ”

 

ตาเรียวเล็กมองตามหลังเจ้าของร้านฟิตเนส ก่อนเดินเข้ามาสมทบข้างคริสที่เอาแต่จับคางครุ่นคิดถึงข้อเสนอ

“กูว่าแปลกๆว่ะ อย่าไปตกลงเลยดีกว่าไหม”

“ไม่หรอกพี่ ฟังแล้วก็มีเหตุผลจะตายไป”

“มึงพูดงี้แปลว่า มึงจะตกลง?”

“ตกลงดิพี่อ๊อฟ ของถูกมาตรงหน้าเชียวนะ” คนขี้งกขึ้นสมองวิ่งไปยังเค้าท์เตอร์เอกสาร หยิบเอาใบสมัครคอร์สมากรอกยิกๆ โดยมีสายตาครุ่นสงสัยในตัวเทรนเนอร์พ่วงเจ้าของร้านของอ๊อฟมองตามหลัง

 

 

.

.

.

 

 

 

ผ่านมาร่วม 2 สัปดาห์นับตั้งแต่เริ่มคอร์สออกกำลังกาย อ๊อฟยังมาเป็นเพื่อนคริสทุกครั้ง เขาหรี่ตามองระหว่างที่กำลังเล่นโฮมยิมเพิ่มกล้ามเนื้อตรงส่วนไหล่ไปยังคนหนุ่มผิวขาวรูปร่างอวบโดนเทรนเนอร์หนุ่มนามว่ากิตเข้าด้านหลังจับกดแผ่นหลังฝึกความยืดหยุ่นของร่างกาย..

 

 

 

กดไม่ว่าแต่จำเป็นต้องแนบไปชิดหลังหมิ่นเหม่โพสิชั่นขนาดนั้นไหมวะ อ๊อฟไม่เข้าใจ!!

 

 

 

“พี่กิต..ค..คริสไม่ไหว..”

“อดทนหน่อยน้องคริส”

 

 

ทานโทษนะ มึงก็เหมือนกันคริส กระเส่าหาอะไรวะ

 

และยิ่งคิดดีไม่ได้เลยเมื่ออ๊อฟเห็นว่าพ่อเจ้าของร้านควบตำแหน่งเทรนเนอร์ส่วนตัวและสมาชิกยูยู่ของคุณพี แฟนบอยที่ยิ่งกว่าได้รับบัตร VIP กำลังเอามือไปจับต้องต้นขาขาวอวบหลายครั้งแล้วในวันนี้ ส่วนคริสไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเยอะผิดปกติ เจ้าตัวคงคิดว่าเป็นปกติของเทรนเนอร์กับลูกค้าที่ต้องมีแตะเนื้อต้องตัวบ้าง

 

“น้องคริสผิวแดงง่ายจังเลยครับ”

 

เหหหหหหห

 

“อ๋อ! เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วพี่กิต อะไรนิดอะไรหน่อยก็แดงง่าย ช้ำง่าย แพ้ง่ายด้วยนะพี่” คริสบ่นงุ้งงิ้งถึงผิวพรรณที่ดันเกิดมาดีเกินไปชนิดที่อะไรนิดอะไรหน่อยก็เกิดรอยได้ง่าย ขนาดเหนื่อยหรือเจออากาศร้อนผิวขาวๆยิ่งเปล่งปลั่งเป็นสีชมพูระเรื่ออย่างที่เห็นในตอนนี้โดยเฉพาะพวงแก้มยุ้ยที่เป็นก้อนนุ่มเปล่งปลั่งยิ่งกว่ามะเขือเทศสุก

“หืม..แดงจนอยากรู้เลยว่าถ้าเป็นรอยจะเป็นยังไง”

 

 

โฮ่ยๆๆๆๆๆ

 

 

ไอ้คำสองแง่สองง่ามนี่มันยังไง อ๊อฟเบิกตามอง เบิกหูฟังมาสักพักแล้ว ไอ้ที่ผ่านมาก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ เดี๋ยวหาว่าคิดมากแต่ดูทรงตอนนี้แล้ว ท่าทางอ๊อฟคนคูลจะไม่ได้คิดมากแล้วครับผม ไอ้สายตาวาววับแอบมองแก้มคริสแล้วเลียริมฝีปากนี่มัน..

 

 

 

ใช่เลย แฟนคลับ คิดอยากเป็น แฟนครับ!!

 

 

 

เทรนเนอร์หนุ่มกล้ามโตส่งผ้าเย็นให้คริสใช้ซับเหงื่อไหลไคลย้อยตามใบหน้าและซอกคอ กิตไล่ตามองตามผ้าเย็นที่น่าอิจฉากว่าอะไรในโลกได้สัมผัสผิวขาวผ่องอำไพ น่าอิจฉาจนกิตอยากตายแล้วเกิดใหม่เป็นผ้าเย็นนัก

“น้องคริส” เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

“ครับ?” คริสเอียงคอหันกลับมาสบตาอีกฝ่าย กิตรู้ดีว่าอีกฝ่ายมีเจ้าของ แต่แล้วจะทำไม ในเมื่ออยากได้ก็ต้องแย่งมาให้ได้ นั่นคือคติประจำใจ!

 

 

เหยื่อโอชะมาถึงที่ มีหรือจะไม่คว้าเอาไว้

 

 

 

“วันเสาร์นี้ว่างไหมครับ”

“ว่างๆ ทำไมเหรอพี่กิต?”

“พี่ว่าจะชว-“

“ไม่ว่าง”  เสียงตอบกลับในประโยคต่อมา ไม่ใช่เสียงที่ออกจากปากคริส แต่เป็นเสียงทุ้มเข้มดุกร้าวจากประตูทางเข้าฟิตเนส

“พี่สิง!? ไหนว่าวันนี้ออกไปอีเว้นท์ไง!?”  คริสอุทานตกใจ ตามองดาราหนุ่มในชุดยูนิฟอร์มเสื้อยีนส์ขาวแต่งขาดทับเสื้อยืดสีฟ้าสกรีน Nestle café เข้ากับยีนส์ดำ ผมเผ้าเซทเสยรับใบหน้าคมหล่อเหลาแถวไมค์ลอยยังติดคาปากด้วยซ้ำ จ้ำก้าวเร็วๆเข้ามาและกระชากแขนขาวอวบดึงขึ้น!!

 

 

“……”

 

 

สิงโตออกแรงดึงจนเส้นเลือดขึ้นมือ ก็ไม่อาจดึงคริสที่นั่งกองพื้นให้ลุกขึ้นได้ ในเมื่อมือเดียวไม่ได้ก็ใช้สองมือจับและออกแรงดึง..ก็ยังไม่สำเร็จ คริสตัวหนักเกินไป

 

 

ยอมแพ้..

 

 

ดาราหนุ่มปล่อยมือจากแขนคนรักยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าออก แล้วหันมาเท้าสะเอวข้างหนึ่ง ทำตาขวางใส่เทรนเนอร์กล้ามโตยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่ตรงหน้า “จะวันเสาร์นี้หรือวันไหนๆคริสก็ไม่ว่าง”

“แต่เมื่อกี๊น้องคริสบอกพี่-“

“พี่ชายคริสมีคนเดียว คือ ผม” เขาเน้นย้ำท้ายประโยคเสียงดังชัดเจน ตอกให้อีกฝ่ายรู้สถานะ

“พี่ชายคริสคือพี่คิงตั้งหาก” ชายร่างอวบเงยหน้ามองสองหนุ่มกล้ามใหญ่สลับไปมา พูดแก้ประโยคผิดๆของสิงโต พลัน..นักแสดงหนุ่มชื่อดังถลึงตาใส่ ทำเอาคริสสะอึกขนลุกซู่ ก้มหน้างุด หดคอลงเหมือนเต่าหลบในกระดอง

 

 

 

กูพูดผิดตรงไหนวะ?

 

 

 

“ไอ้สิง มึงพาน้องกลับไปเถอะ ไปคริส ลุกๆ” อ๊อฟเดินแทรกคนทั้ง 2 ที่แผ่ไอเย็นใส่กันไม่ยอมลดละเลิก ก่อนตบไหล่เร่งรัดให้คนที่นั่งเอ๋อลุกขึ้น หน้าหล่อแบบเชื้อสายจีนมองตามแผ่นหลังคู่รักชายชายที่ตบแต่งมาร่วมปีเดินออกไปจากฟิตเนสก่อนเหลียวหน้ามามองเจ้าของร้านที่กำลังขบฟันโมโห และยิ่งโมโหจนเส้นเลือดปูดบนขมับเมื่ออ๊อฟโชว์มือถือขึ้นหน้าจอกดโทรออกหา ‘สิงโต’ เด่นหร่า

 

“ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะครับผม” ดาราหนุ่มยิ้มเยาะพลางตบบ่าแน่นกล้ามโตไปมา ก่อนจะเดินสวนผ่านเข้าไปจ่ายเงินและออกไปจากร้านเช่นกัน

 

 

.

.

.

 

 

 

แลมโบกินี่ขับไปตามท้องถนนด้วยความเร็วเหยียด 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเห็นจะได้ คริสกลืนน้ำลายลงคอหวาดเสียว มือกำสายเข็มขัดนิรภัยแน่น สอดสายตามองนอกกระจกรถสลับคนขับที่เอาแต่เงียบมาตั้งแต่ออกจากร้านฟิตเนส

 

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

 

“พ..พี่สิง งานอีเว้นท์วันนี้ไม่ดีเหรอ ดูอารมณ์ไม่ดีเลย แล้วออกมาแบบนี้ไม่โดนว่าเหรอพี่” เขาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

“โดน แต่ช่างแม่ง”

 

 

เหยดเข้!!

 

 

 

คริสร้องตกใจอยู่แค่ในความคิด หันขวับมองคนขับรถด้วยสายตาอึ้งทึ่ง อย่างที่รู้กันว่าสิงโตเป็นคนสุภาพ เข้าใจว่ามีบ้างที่พูดคำหยาบตามแบบปกติชนกับเพื่อนฝูง แต่ไม่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะยิ่งพูดถึงเรื่องงานหรือผู้ใหญ่ ยิ่งเป็นได้ยากมาก

 

 

 

คริสว่าคริสไม่โอเคแล้วกับสถานการณ์ตอนนี้

 

 

 

คิดอะไรไม่ออก ไปปรับเร่งแอร์ให้เย็นขึ้น หวังว่าความเย็นจะช่วยผ่อนคลายจิตใจอันเคืองขุ่นไม่ทราบสาเหตุของอีกฝ่ายลง

“ทำไม อยากลดมากเหรอน้ำหนัก” สิงโตถามทั้งเสียงขุ่น

“ห้ะ!? ก็..อยากลดดิพี่ ไม่งั้นจะมาฟิตเนสทำไม” คริสตอบกลับทั้งสีหน้าสับสนงุนงง ในเมื่อก่อนหน้านี้คุยเรื่องงานอีเว้นท์อยู่เลย ไหงกลับมาลดน้ำหนักอีกแล้ว สิงโตยิ่งเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วเข้าไปกว่าเก่าจนคริสนั่งเกร็งไปกว่าเก่า

 

 

 

เอี๊ยด!!!!!!

 

เบรกจอดอย่างรวดเร็วจนหัวเกือบทิ่ม คริสร้องตกใจเสียงดัง ดีที่มีเข็มขัดนิรภัย ไม่งั้นหัวฟาดเก๊ะใส่ของหน้าที่นั่งแล้ว ใบหน้ากลมแป้นมีแก้มป่องเป็นก้อนเงยหน้าขึ้นมามองสถานที่โดยรอบในยามเย็น ถนนทอดยาวเปลี่ยวไร้ผู้คนขนาบซ้ายขวาด้วยพงไม้รกชัดกับเสาไฟติดๆดับๆที่ใช้การได้แค่บางต้น

 

 

ถนนเส้นนี้ นี่มัน..

 

จำได้ไม่ลืมกับสถานที่แห่งนี้เมื่อปีที่แล้ว สิงโตลากเขาออกมาจากงานเลี้ยงรุ่น บีบบังคับขึ้นรถและพามาเพื่อเคลียร์ปัญหา

 

 

 “ค่าเลิกยุ่งวุ่นวายกับผม” 

 “ไม่รู้ว่าคุณอยากหาเรื่องกลับมาดังหรืออยากสร้างกระแสหรือจะอะไรก็แล้วแต่ ขออย่างเดียว อย่าลากผมไปเกี่ยว”

“และก็เลิกยุ่งกับผมซะ คริสสิงมันจบไปแล้-“

 

 

 

ปากเรียวสีชมพูสั่นระริกพร้อมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากยามนึกถึงวาจาค่อนแคะร้ายกาจแสนเย็นชาขับไสไล่ส่งในวันนั้น มือขาวป้อมยกขึ้นมาปิดมือซ้ายแน่น ปิดไม่ให้แหวนบนนิ้วนางซ้ายหลุดออกไปเด็ดขาด

 

“พ..พี่สิง..คริสทำอะไรผิด..คริสไม่เข้าใจ” ถามทั้งน้ำตาคลอเบ้าเจียนร่วงหล่นในอีกไม่ช้า

“ผิดที่ไปจ้างเทรนเนอร์ห่วยแตก ทั้งที่มีเทรนเนอร์ดีๆอยู่ข้างตัว” สิงโตตอบเสียงเย็น คริสมุ่นคิ้วงุนงงไม่เข้าใจ แต่ยังไม่ทันได้ถามต่อ สิงโตกลับปลดสายรัดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออกแล้วข้ามฝั่งมาขึ้นคร่อมพร้อมปรับเบาะเอนลงอย่างรวดเร็ว!!

“พี่สิง!!! นี่รถนะ!!!”

“แล้วไง” แทนที่จะฟัง สิงโตกลับทำหน้าตายใส่และถอดเสื้อผ้าออกเผยผิวสองสีกล้ามมัดซิคแพคแน่นสะท้อนแสงตะวันยามเย็น มือแกร่งละลาบละล้วงจะมาถอดเสื้อยืดสีแดงผ้าลื่นสำหรับออกกำลังกายของคนรูปร่างอ้วนอวบให้ออกไป

“ปล่อยมือ”

“ไม่เอาพี่!!” ยื้อเสื้อผ้าคนด้านใต้กันไปมา คริสกำชายเสื้อแน่นดึงลงไม่ยอมสิงโตโดยง่าย ชายผิวสองสีเริ่มเหงื่ออกบนขมับจากการสู้แรงคนอ้วนที่มากโขกว่าที่คิดนัก

 

 

 

จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ได้..

 

 

 

ดาราหนุ่มพุ่งเข้าไปงับใบหูขาว ขบเม้มและโลมเลีย เล่นงานจุดเซนสิทีฟอีกฝ่าย ไม่นานชายขาวตัวอวบก็ไร้เรี่ยวแรงลงแทนที่ด้วยเสียงครางกระเส่าเป็นระยะร้องห้ามปรามทั้งที่ก็น่าจะเรียนรู้ได้แล้วว่า..ยากไอ้น้อง

“สิง..ต้วน..”  อาภรณ์บนร่างกายคริสโดนปลดเปลื้องออกไปอย่างง่ายดายไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ สิงโตโน้มหน้าลงมาจูบปิดปากอิ่ม บดขยี้รุนแรง เร่าร้อน คนด้านใต้เริ่มขัดขืนพยายามเบี่ยงหน้าหลบ ทว่า..มือแกร่งจับล็อคคางเอาไว้ออกแรงบีบบังคับให้อ้าปากรับจูบมากขึ้น ซ้ำๆไปมาแล้วถอนออก หลุบตาร้อนแรงเปี่ยมอารมณ์จดจ้องปากชมพูบวมเป่ง ก่อนตวัดตาขึ้นสบตาช่ำเยิ้ม

 

 

สิงโตเพศเมียของเขา อย่าได้หวังว่าตีท้ายถ้ำ

 

 

 

“พ..พี่สิง!! แรง..ไป..” แก่นกายสอดแทรกเข้ามากะทันหัน โพรงนุ่มอันอุ่นร้อนที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำเว้นชายที่อยู่เบื้องบน สิงโตขยับสะโพกกระแทกใส่จนเสียงเนื้อกระทบกันหยาบโลนดังก้องในรถแลมโบกินี่สีดำคันหรู

“เรียกใหม่..เดี๋ยวนี้..”

“ต..ต้วน..สิงต้วน..” ปากบวมเจ่อครางเรียกชื่อเล่นที่ตั้งให้ซ้ำไปมา วงแขนขาวนุ่มอวบโอบรัดรอบคอคนเบื้องบนแน่น ซุกหน้าลงกับไหล่กว้างหลับตาปี๋แน่นกับอารมณ์ที่พุ่งพล่านเรื่อยๆ

 

 

 

แรงอีก เร็วอีก แรงอีก เร็วอีก มากกว่านี้

 

 

 

รถสั่นคลอนมากขึ้นตามจังหวะขยับ แรงปรารถนาที่ไม่หยุดยั้งและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์หึงหวงเหยื่อของตน หึงหวงคู่ชีวิตตัวเองอย่างถึงที่สุด นัยน์ตาคมกริบมองร่างขาวขึ้นสีชมพูแดงระเรื่อ อ้าปากร้องครางหวานไม่เป็นศัพท์ที่ไม่มีวันให้ใครได้ยินนอกจากสิงโต ปราชญา คนนี้

 

“อ๊ะ!!” น้ำคาวสีขาวขุ่นปลดปล่อยออกไป เลอะเปรอะเปื้อนเบาะนั่ง คริสนอนแผ่หายใจหอบแรงจนอกกระเพื่อม หน้าท้องเต็มไปด้วยพุงพองและยุบไปมา

 

“เดี๋ยว..เดี๋ยวพี่สิง..เฮ้ย!” ร่างขาวโดนจับพลิกหลัง ตามด้วยการแทรกกายเข้ามาอีก ดวงหน้าหวานและสวยในคราวเดียวกันที่บวมแก้มหวีดร้องครางเสียงหวานกับแรงกระแทกด้านหลังมาอย่างรวดเร็วและรุนแรง

 

“ต้วน..พอ..พ..พอก่อน..คริส..”

“อยากลดน้ำหนักไม่ใช่เหรอ” สิงโตกระซิบเสียงแหบพร่าข้างหู โน้มหน้าลงมาแนบชิดแก้มนิ่มร้อนฉ่า กดจมูกลากไล่ไปมาและหยุดที่ใบหู จูบลงหนักๆยังจุดเซนสิทีฟปลุกอารมณ์คนใต้ร่างให้ลุกโชน

 

“พี่จะเป็นเทรนเนอร์ให้เอง รับรอง ลด แน่”

 

 

คริสกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดหวั่น เหลือบตาเปี่ยมอารมณ์มองคนด้านหลังยิ้มเย็นเยียบ

 

 

 

ชิบ หาย แล้ว!!!!!!!!!!!

 

 

.

.

.

 

 

 

นับจากรถแลมโบกินี่พาคริสออกไปจากโรงยิม อ๊อฟไม่ได้รับการติดต่อจากคริสอีกเลย นี่ก็ล่วงเลยผ่านมาเดือนกว่าเห็นจะได้ ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่เขาก็ไม่ได้ห่วงอะไรน้องชายคนสนิทเสียเท่าไหร่ ตราบใดที่สิงโตยังอยู่คิดว่าไม่มีอะไรน่าห่วง..คิดว่านะ..

ขายาวสวมยีนส์สีฟ้าอ่อนเดินทอดน่องในตลาด อ.ต.ก. จับจ่ายใช้สอยอาหารสดเข้าคอนโดที่อยู่ไม่ไกลมากนัก ไม่ไกลจากจุดที่เขายืนมากนัก ตาหยีเล็กเห็นคนที่กำลังคิดถึงอยู่นั้นยืนอยู่หน้าร้านหมูสด

 

“ไอ้คริส!! นี่มึงเหรอวะ!! หายไปเดือนเดียว กลับมาผอมเหมือนเดิมแล้ว!!!” อ๊อฟเดินเข้าไปเอ่ยทักทายอีกฝ่าย มองหัวจรดเท้าอย่างประหลาดใจสุดแสน คริสไม่ตอบ เอาแต่เม้มปากแน่นหน้าแดงหูแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศในตะกร้าที่เจ้าตัวถือเสียอีก

“หึหึ เป็นไงล่ะมึง เจอเทรนเนอร์ส่วนตัวเข้าไป”

“ไอ้พี่อ๊อฟ!! เงียบไปเลย!!!” คนหน้าแดงโวยวายเสียงดัง รีบรับตังค์ทอนจากแม่ค้าแล้วเดินหนีอ้าวไปไกล ไม่คิดหยุดรอฟังเสียงหัวเราะลั่นจากปากพี่ชายคนสนิท

“ป้าครับ เอาสันใน 2 โลนะ” อ๊อฟหันไปสั่งเนื้อหมูต่อ พลางหันไปมองทิศทางเดินของคนที่เดินหายไปในฝูงชนเสียแล้ว ก่อนจะยกยิ้มมุมปากนึกขำขันเสียไม่ได้

 

 

 

ลดน้ำหนักไม่ยากอย่างที่คิด

 

 

 

END

 

 

+++++++++++++++++++++++++

 

เพิ่มเติมจากฟิคสดอีกแล้ว ใจคอจะเพิ่มทุกตอนเลยหรือไรช้านนนน

เหลือสเปอีก 2 ตอนแระเด้อ

 

ไปก่อนนะคะ บายจ้า