[Ficคนละทีเดียวกัน] you T me T
Paring : ไม้ที x วาที
Rate : NC-20 , angst , psycho , yaoi
Story : blood_hana
**แต่งก่อน ซร. ฉายจบ อาจมีสตอรี่บางส่วนไม่ตรงกับ ซร.
+++++++++++
ภาค 2
Ep.6
หลังร้านเปลี่ยวๆเสียงจ๊วบจ๊าบดังเป็นระยะ แลกลิ้นพัวพันกับฝรั่งผิวขาวพร้อมฝรั่งผิวดำ พร้อมเพรียงกันซ้อนทั้งหน้าหลัง รสสุราขมเข้มข้นบนลิ้นเปียกชุ่มส่งผ่านเข้ามาในโพรงปากชาย 3 คนที่กำลังดำเนินการมีเซ็กส์กันในอีกไม่ช้า
“ฟัค!” หยาบคายภาษาต่างชาติดังข้างหูคนไทยเมามายตวแดงแจ๋ พวกเขาโรมรันเล้าโลมทวีคูณเมามายที่หลังร้าน ต่อให้เพลงดังน่าฟังแค่ไหนก็ไม่มีใครสน
“เข้าพร้อมกันได้ไหมวะ”
“ได้แหละน่า ดูเนื้อตัวสิ เจนจัดแล้ว”
“แต่มันหัวแตกนะ พาไป รพ. ดีไหม”
“เอาก่อนค่อยพาไปได้ไหม เงี่ยนแล้ว”
เงาลางฝรั่ง 2 คนคุยภาษาอังกฤษแปลเป็นไทยได้คร่าวๆอยู่เหนือร่างคนผิวขาวเมาปลิ้นบนดินหญ้าโสโครกข้างกองอ้วกของใครสักคนก่อนหน้านี้
สิ่งปฏิกูล ทิ้งขว้าง หมักหมม
เหมือนชายชื่อ ‘วาที’
“ท่าทางน่าสนุกดีนะ แกงแบงข้ามคืน” เสียงคุ้นหูแว่วมา พาลเอาวาทีหนาวเหน็บ แสงไฟดิสโก้สว่างวาบออกจากร้านอาหารสะท้อนวัตถุโลหะเงาวับง้างขึ้นฟ้า
ฉึก!!!!!!!!
“โทษที หลุดมือ” ง้างขึ้นและฟาดลงบนร่างฝรั่งจนมือหยาบช้าหลุดจากสัมผัสผิวกายขาวเต็มไปด้วยแผลทารุณกรรมเก่า
“อ๊าก!!!! &-&&&-!!! @!! #! ฿!!!”
ฉึกๆๆๆๆ
เพลงในร้านดังจนกลบเสียงกรีดร้อง เลือดสีนองพื้นกระจายวงกว้างมาถึงสถาปนิกนอนตัวสั่นระริก
ฉึก!
ฉึก!
ฉึก!
เพลงเบาบางจากหูไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ห่างจากโสตประสาทการได้ยินเมื่อโดนกระชากลากถูขึ้นรถเก๋งสีขาวของวาที ตบแย่งกุญแจรถไปอยู่ในมือเปื้อนเลือดแถมยังวิสาสะยึดที่นั่งคนขับแทนเจ้าของด้วย
“กูจะพูดว่าไปช่วยมึงที่เกือบโดนข่มขืน ตำรวจจะต้องเข้าใจ”ไม้ทีเปรยหลังจอดรถหน้าบ้านพร้อมเก็บเวอร์เนียร์เปื้อนเลือดมีเศษเนื้อเกี่ยวติดด้านคมแหลม
กริ๊ก
ชิงกดปุ่มล็อครถกันหนีพร้อมฉุดดึงแขนเจ้าของรถรั้นขัดขืนให้กลับมานั่งและคาดเบลให้
“ปล่อยกู” ดันอกแน่นกล้าม ร้องไล่เสียงอ้อแอ้
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อยกู!”
“กูบอกไม่ปล่อยมึงไง!!!” ไม้ทีตะคอกลั่นรถ ไม่บ่อยที่คนใจเย็นจะทำเสียงดังใส่ วาทีเบะปากร้องห่มร้องไห้ ยังคงขัดขืนไม่เลิกรา
“เป็นอะไร?”
“ไม่ต้องมายุ่งกับกู” คนเมาแอ๋บอกปัด
“เอะอะพูดเป็นแต่คำว่า ไม่ รึไงวะ” บีบต้นแขนอวบแน่นจนช้ำ อีกมือบีบคางให้สบตากัน
“เพราะมึงยุ่งกับกู ทุกอย่างถึงเหี้ยไปหมดไง! ทิ้งกูไปเลย คนอย่างกูมันเกิดมาเป็นขยะ!”
ชื่อวาที เปล่งเสียงใด ไร้คนฟัง
รักที่มีก็ร้าวราน หลงละเมอคิดไปเอง
“ฮึก..ฮ….ฮึก…มึงก็มีแฟนแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกเก็บกูไว้เป็นกระสอบทรายซะทีวะ” ปากบวกเจ่อจากจูบกับฝรั่ง 2 คนขยับถามทั้งน้ำตานองหน้า ชีวิตผาสุขจนเผลอเป็นรักกลับเป็นเพียงคำขอของคนที่พังชีวิตเขา กลายเป็นคนขี้ระแวงและต้องเจอกับการโดนข่มขืนซ้ำๆ โลกใบนี้แกล้งกันไม่หยุดหย่อนกับชายชื่อวาทีเหลือเกิน
“อะไรๆ ก็มึง ขึ้นกับมึงหมด ฮึก..แล้วมึงก็..หักหลังกู” เจ็บใจ เจ็บปวด เสียงตีบตัน “ร่างกายกูจะเป็นยังไงก็ช่างแม่งแล้ว..”
..เสียใจ..
ไม้ทีถลึงตาดุกร้าว บีบคางอีกฝ่ายแน่นขึ้น คำรามเสียงทุ้มกดต่ำน่าสะพรึง
“กูไม่ให้มึงช่างแม่ง”
บีบจนร้าวไปถึงกระดูกกราม
“มึงคิดว่ากูให้มึงพิเศษทุกอย่างเพื่อให้วันนึงมึงไปมั่วกับใครก็ได้งั้นเหรอ? วาที” เอ่ยเสียงเย็นชวนสะท้าน
“ไม่ต้องยุ่-“
ไม้ทีจูบปิดปากสีเชอร์รี่ จูบนัวเนียดูดดื่มทั้งหัวเสียเมื่อรู้ต้นเหตุบวมแดงเขายิ่งตะโบมจูบหนักข้อ วาทียังขัดขืนด้วยการเม้มปากแน่นไม่ยอมให้สอดลิ้นเรียกเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ จึงย้ายไปขึ้นคร่อมร่างชายผิวขาวใช้มือล็อคคอรับจูบให้มากขึ้นจนในที่สุดวาทีพ่ายแพ้เผลอขยับปากตวงอากาศ ลิ้นอุ่นรสมาร์ตินี่สอดเข้าทันที
ดั่งแก้วขึ้นรอยร้าว หากร้าวเพิ่มอีกหน่อยจะเป็นไรไป
จูบ..จนหนำใจ หลุบตามองคนใต้ร่าง ภาพวันวานสมัยอนุบาล เด็กผู้ชายแก้มยุ้ยเติบโตเป็นคนหนุ่มขี้ระแวงจัดเพราะเกิดจากคนที่เลิกคาดหวังข่าวดีหักหลังความไว้เนื้อเชื่อใจ
“มึงขังกูไม่ได้แล้ว..ไม้ที”
ความลับไร้ผล
“เอาแม่มาอ้างไม่ได้แล้ว ไอ้เหี้ยไม้ที” ในเมื่อแม่กุญแจสะเดาะแล้ว เหลือเพียงผลักประตูออกไปข้างหน้า
“ไปหาแฟนมึงไป ไม่ต้องยุ่งกับกู” วาทีขับไสเย็นชาวางมือจะปลดเบล ไม้ทีรั้งไว้ด้วยแรงบีบข้อมืออวบขาวแน่น กำจนเป็นรอยแดง
“….”
“….”
เงียบกริบในรถติดฟิล์มดำ
“รู้ตัวไหม มึงพูดถึงอีฟเยอะผิดวิสัยคนสันโดษ” ไม้ทีเปิดเก๊ะรถหยิบสมุดวาดรูปล่าสุดของวาทีออกมาไล่เปิดไปทีละหน้า คลี่ไวๆเผยรูปของแม่ไม้ทีเต็มไปหมดและทุกครั้งจะมีลายเซ็นพร้อมระบุวันที่ชัดตรงมุมล่างขวา
“มึงไม่วาดรูปแม่กูมาจะ 3 เดือนแล้ว”
หน้ากระดาษหยุดลงภาพล่าสุดเป็นรอยฝนดินสอสีดำยุ่งเหยิง..วาทีเฉหลบตาจากภาพวาดเบื้องหน้า
“..กูงานยุ่ง”
“โกหก”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ”
“กูไม่เชื่อ” ไม้ทีโต้ทันควัน ก่อนใช้นิ้วชี้เกลี่ยน้ำตาไหลไม่หยุดบนหน้ากลมแสนเย็นชา
“กูรู้นะ มึงอยากวาดรูปกู”
สถาปนิกหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอยากลำบาก นึกชังมือขวาข้างจับดินสอปากกานัก
“ไม่-!!!!” มือแกร่งสอดมาในกางเกง ขยับขึ้นลงๆปรนเปรอให้วาที ร่างขาวบิดเร้าไปมาบนเบาะนั่ง ทั้งที่เมาจนไร้แรงก็ยังจะขืนตัวดันอกแกร่งออกไป
แฟ้บๆๆๆ
“ใช่ มึงอยากวาดรูปกู วาดสิ”สุรเสียงคนดีจอมปลอม..ปลอมไปหมด แต่สิ่งหนึ่งที่จริงเสมอตาสีปีกอีกา ‘พิเศษ’ ให้วาทีไม่เคยเปลี่ยน
“วาด”
“อ๊ะ!”
“วาดและวาดกู”
“อ…อ้า..กูจะหักมือตัวเอง”
แฟ้บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงฝั่ง หายใจหอบแรง อกขาวกระเพื่อมหนัก ไม้ทีปลดกระดุมเชิ้ตออกอย่างใจเย็นทีละเม็ดเผยกล้ามอกพอมีและค่อนข้างเจ้าเนื้อขึ้นของอีกฝ่าย เขาโน้มหน้าลงวนเวียนแถวยอดอกสีเชอร์รี่ไม่แพ้ปากอิ่ม ดูดเม้มไปมาอย่าง..นิ่มนวล..น่าใจหาย
วาทีสะบัดหน้าหนี แค่ไม้ทีอ่อนโยนเป็นครั้งแรกเขาดันรู้สึกหายใจถี่แรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเสมือนยามโดนทิ้งให้ช่วยตัวเองที่บ้าน ภาพในหัวเมื่อต้องใช้จินตนาการนึกถึงได้เปลี่ยนแปลงไปจนต้องพุ่งไปหาคำตอบกับเธอ
“ไม้ที ไม้ที ไม้ที อ้า!!เข้ามา!!”
พรวด!!!
ห้วงความคิดนำพาไปถึงปลายทางสุดยอดแห่งกามอารมณ์ นั่งจมปลักทั้งมือขวาเลอะสีขาวเหนียวข้นท่ามกลางซากของพังยับ โคตรน่าใจหายจนวาทีพูดไม่ออกแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในรถเวลานี้..ก็ยิ่งแจ่มชัดยากจะรับไหว
“แบบนั้นจะทำงานยังไง? คิดอะไรบ้องตื้นอีกแล้ว”ไม้ทีกระซิบย้ำคำตำหนิ ละเลงกระดาษว่างเปล่าด้วยของเหลวสีขาวจากคน 2 คนรวมกัน
ต่อให้วาทีหนี ไม้ทีก็ตามล่าได้เสมอ
วัดทุกสิ่งอย่าง
ยัน..วัดใจ..
โสโครกและทุเรศนักบนหน้ากระดาษใหม่นั้นไซร้เปิดภาพวาดใหม่หน้าต่อไปด้วยสีสันเช่นนี้ ทว่า..เจ้าของสมุดระบายลมหายใจโล่งอกออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกเสียวซ่านสยิวใจแถวคอขาวพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนอีกคนรดกระทบผิวตามด้วยขบเม้มเล้าโลมต่อเนื่องทุกจุดสยิว ไม้ทีทำรอยแดงจุดหนึ่ง จุดสอง จุดสาม อย่างนุ่มนวล ทะนุถนอมพาลเอาใจดวงน้อยเต้นส่ำหนักข้อ ไม่เหมือนที่นัวเนียกับฝรั่ง ไม่เหมือนที่รุกแม่ไม้ที
“เอากับกูนะ วาที” เสียงทุ้มนุ่มละมุนเอ่ยปากขอเป็นครั้งแรก วาทีผินหน้ากลับมาสบสายตากันตรงๆ สีปีกอีกาส่งทอไปแววตาไปหาสีไม้มะเกลือ
ถูกคนนี้ช่วยมาตลอด
ฟุ่บ..ฟุ่บ..
ถอดกางเกงโยนไปเบาะหลัง รถเก๋งจอดในมุมมืดข้างทางโยกสั่นหวิดโช้คพัง ขาขาวเกี่ยวเอวสอบรับทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามา แท่งร้อนได้มาด้วยการบังคับขืนใจ จนวันนี้..ชายชื่อวาทีอ้าขายินยอมโดยง่ายดายเสียอย่างนั้น ที่ในรถช่างคับแคบยากขยับเขยื้อนขณะเดียวกันทำให้เราแนบชิดกายมากขึ้น ยอดอกสีเชอร์รี่แข็งและชุ่มน้ำลายเสียดสียอดอกสีน้ำตาลบนผิวเข้มแน่นกล้ามแลกเปลี่ยนอารมณ์เร่าร้อนซึ่งกันโดยไร้ซึ่งน่าละอาย
หมับ!
มือขาวคว้าเบาะนั่งยามพลิกตัวหันหลังให้ จิกเล็บลงไประบายความเสียวซ่าน สดัับฟังเสียงก้นขาวกระทบเนื้อสีเข้มเป็นจังหวะถี่ยิบก้องคันรถคลอเสียงครางต่ำในทุกรอบ
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
เน้นหนักทุกจังหวะเห็นผ่านเงาสะท้อนบนกระจกรถลางๆ มิดด้ามในทุกการกระแทกเสียวไปทั้งตัวจนต้องแอ่นเชิดหน้าร้องไม่หยุดปาก
“สัส..อ๊ะ! อ..อ้า!”
“วาที..อา…วาที” คำรามเอ่ยนามคนใจร้ายทำลายข่าวดีได้ลง พังความคาดหวังด้วยหน้าตาอันใสซื่อ สายตาหยาดเยิ้มและสายตาหิวกระหายสบมองเงียบๆช่วงถึงฝั่ง เป็นอันรู้กันว่าพวกเราจะไปต่อกันที่บ้านสีขาวสวยหลังนั้นทุกตารางเมตรและจะไม่หยุดจนกว่าฟ้าสาง
TBC
++++++++++++++++
อันนี้มีขยายเพิ่มนะ
#ยูทีมีที
blood_hana 